దహించేస్తున్న శీతల పవనంతో
----------------------------------------
1.
వొక పూటలోని కొన్ని దేహాల్లో వేలాడే
అసంధర్భాలలోని పురా వాసనలను
మనిషికి పూసిన వొందల అక్షరాలతో
తనను వెతుక్కొంటూనే వేల యేళ్లుగా
ధ్వనీతీత నిశబ్దం ఆవరించిన వెలుగులో
రేపటికి వానకురుస్తుందనే
యేకరహస్యంలో వివృతమై...
2.
గుండెలకు చేరని శ్వాసలో మనసును చంపిన నిశ్చ్వాస లోని హననపు సత్తువ
నిర్మోహనంగానే గతిస్తున్నా వొక రేపటిదాకా
యీ ఆరిపోతున్న రంగుల్లో తేలిపోతున్న
నిర్మాణహీన ముక్కల్లో
గదులను దాటించి కిటికీలను తీయించి
గీసిన వొక వర్ణపటమౌతున్నప్పుడు
వృక్షపు వేర్ల నీడల బిగుతుతనం సడలింది
3.
యింకా మొలవని రెక్కలతో వాలు జారిన
యీ ధార స్వేదంతో కన్నీళ్ళతో కొండలను
లోయలను తాకి వుప్పు సముద్రమైంది
సలపరిస్తున్న గాయాల బరువును చూసి
పచ్చగా వాలిన వొక తడిలేపనం కరిగాక
మొలిచే ప్రాణమేదో మళ్ళీ కళ్ళతో చూడలేక పోతోంది
4.
కొత్త చివుళ్ళలో కాలిపోతున్న దేహానికి
తీరిగ్గా పాఠాలు వల్లెవేసే పురిటి నొప్పులను
వొక నడకలో మరణించిన వొందల దృశ్యాలను
వొకేసారి చూడలేని చేతకానితనపు కళ్ళజోడులతో
పరిధుల అవధులు మాత్రమే గుర్తొచ్చే
సంస్మరణలు కొన్నీ
5.
అన్నీ వర్ణాలను కిందుగా పరుచుకొన్నాకనే
అస్పష్టంగా మెరిసిపోతున్న బంగారు దిగులేదో
కక్కేసిన యెండుటాకులు ఫళఫళ రాలిపోతుంటే
దాచుకోవాలనుకొన్న మృత్యువును వొక చెట్టై నిండుగా మోసి
యెండకూ వెన్నెలకూ చివరి వరకు వేచి చూసి వాటి చివర్లలో
మళ్ళీ మళ్ళీ బధ్ధలైపోతున్న విశ్వపు ముక్కల విలీనం కోసం ...వొక ప్రతీక్షలో
యింకా చనిపోతూనే వున్న...
వెలిగించీ ఆర్పేస్తున్న స్వప్నంలో
----------------------------------------
1.
యీ సాయంత్రం ....
మసి మసిగా దీపపు వొత్తి పొగలో ...
కొంగల తెల్లరెక్కల వెలుతురు రాలుతుంటే
గూటికి చేరే దారిలో యెదురు గాలిలో
యీతాడుతూ ..
నీలపు అవని పలుచని తెల్లచీరలోకి
నల్లని కాకుల గుంపొకొటీ లోనకెళుతూ...
2.
యీ కొమ్మలపై
రెండు పక్షుల సరాగ సంభోగాలు
యీ రోజు పనికెళ్ళిన తల్లి కోసం
బొరియాల్లో నుంచి తొంగిన తలలు
మళ్ళీ వస్తానన్న స్నేహితుడెవరో
పచ్చని పొలాల్లో వేసవిని జయించాడు
నా వాళ్లు రాలేదని నిదుర పోయిన
యిష్టం ...యింకా మేల్కొనలేదు
3.
యీ చెరువు కట్టపై
రాతిరి కురిసిన వెన్నలతేమను తాగిన
కైపులో యింకా మేల్కొనని పూలు
యీ వేసవి దాహాన్ని తీర్చేందుకు
వుదయపుపిట్టల కోసం మకరందాలతో
మేల్కొంటాయి కువకువల మొదటి కంఠాలకే..
తెల్లేటి కుందేలు వేర్లబొడిపెలలో తేమను జుర్రుకుంటూ...
4.
చీకటి రాతిరిలో...
యెదురీద యీదీ కొంగలు కాకులు
శ్వాసలను పొగొట్టుకొంటాయి
కొమ్మ విరిగి రెక్కల గాయాలతో
పక్షులు యెగరలేక రోదిస్తుంటాయి
తల్లికోసం యెదురు చూస్తున్న పిల్లలు
ఆకలితో నిదురపోలేక దొర్లుతూనే
గతి తప్పిన భ్రమణంతో యెంతకీ రానీ
చందమామ కోసం చూసీ చూసీ...
పూలు చీకటి వేడితో వాడి వాడి రాలుతూ
వొఠిపోయిన చెట్టువేర్ల బొడిపెలలో
నెత్తుర్లను జుర్రుకోలేక దాహాల్ని వొదిలి
5.
కొన్ని గంటల తరువాతి స్పృహలో
నన్ను నేను కోల్పోతున్న ప్రాణంలో
శూన్యరహితపుశూన్యంలో ...
వొంటరిగానే...
వెంటనే ...
యెవరు చూడలేక కైపించిన క్షమార్హత
-----------------------------------------------
1.
నీవెవరో వర్షించిన కొన్ని క్షణాలు మరిచాకా
ప్రతి అడుగులో రెండు భుజాల యెరుపేదో
పైపైకి వాలిపోతూ వెంబడిస్తూనే నిర్వికల్పకంగా
రుతురీతులను మరచిన యే సింధూరాన్నో
యెక్కవలసిన దేహాంతర అగాధాలన్నో
లిఖించాల్సిన వో మూగ సంకేతాలనో
2.
నిరాభావంగా రాల్చేసుకొంటున్న కొన్ని సిగ్గుల్ని
మోదిత మోముల్లో చిగురించక ముందే
పగిలిపోతున్న అలిఖిత స్వప్నలిపులన్నీ
జలజలరాలే చినుకులలో కన్నీటి
చారికల్లా కరిగిపోతూ
వొకే గుమ్మానికి అంటుకున్న వేల పూల వుదయాలెన్నో
యింకా చేరని నిండు వో అనిబధ్ధ
శుధ్ధాత్మకు ముందే నిద్ర లేపిన మేల్కొల్పులా
ఢంకార ఝంకారపు మోహావేశంగా
ఆవహించిన ధ్వనులన్నీ
నిశబ్దంగా అశబ్దమై మోగుతూనే వున్నాయి...
3.
తడిలా యింకిపోతున్న వో వృక్షపు ఆశలో
యెన్ని ఛాయలో నిస్వతంత్రంగానే పూస్తుంటాయి
చేతులలో నుంచి రాలిపోతున్న మట్టిని
ఆపుకోలేనంత వంతెనలేవో తెగిపోతున్నట్టు
చూస్తూనే నిలిచిపోయే కొన్ని సాయంత్రాల్లో అవే వర్ణాల్లో
ప్రతిబింబించలేని ఆత్మలు వేలల్లో
పసరవేది చూర్ణాన్ని కళ్ళచుట్టూ పూసుకొన్నాక కూడా....
4.
చీకట్లలో తొడుగులను వొలవలేక
వుల్లిపాయ పొరల్లా మళ్ళీ మట్టి ప్రేమ
వొకే అలను మళ్ళీ మళ్ళీ కోరలేకనే
సముద్రం కొత్త అలలను పుట్టిస్తూ
జీవించలేని బతుకుల మరణాలను
విముక్తించకని కొన్ని క్షణాలను మోసి
కనిపించక ముందే ఆవిరైపోయే శీతల భయాలు వర్షాల్లో కరిగి ధైర్యాల్ని ముంచేసాయి...
వొక రాతిపై యిప్పటికీ గాయస్రావమే
----------------------------------------------
1.
జీవితం నత్తిగా రెండు కొసలలో
పాకే కొలమానపు కాలం వినిపించదు
వుదరం నిండని శ్వాసలో నీ వంతుగా
లోకం పోకడలకు దద్దుర్లు వొచ్చేసీ
కాంతులు రాలిపోయే నక్షత్రాలయ్యాక
ఖననం కాలేని శవపు ఛాయలమయ్యాం
2.
పాత గుడ్డల దేహాల నగ్నత్వం రహస్సించీ
దేహాలలో దేహాలను తొడుక్కోలేకనే
వొంటరి తలల తలపులను రాల్చేస్తూ
చేతులలో కలల మొండేలను వుంచుకొని
అనాదిగా వేదనా పొత్తాలను పఠిస్తూనే
3.
జలజల రాలే జలపాత బిందువుల్లా
కళ్ళతోనే కలల్లో కల్పనైందీ విధిలేక
వలవల రాలిన రెండు చుక్కల గాయాలు
అవి తడారిన చోట పొక్కులైన గురుతులు
బతుకంతా రెప్పలపపై రాతిని మోస్తూ
4.
నా కోసం నరకపు ద్వారపు తెరవబడ్డాయి
యీ గ్రీష్మపు గాలులలో వో సంభాషణ
దీని మధ్యలోని మౌనం వజ్రమై మెరిసెను
మరో పాత ఫోనులోంచి పాత పుస్తకాల గంధం
సిల్వర్ ఫిష్ విన్యాసాలు అదొక జైలు శిక్షలా
5.
మళ్ళీ మళ్ళీ పరుగెందుకో అక్షరాల వెంట
శాంతిని యివ్వలేని యీ వచనాలెందుకో
వో ప్రేమికుడి అనిద్రా రాత్రులు
వో తండ్రి రేపటి ఆకలి ఆలోచన
లేచిపోవాలనే ఆకర్షణలో యవ్వనం
కాన్సర్ రోగి చివరి క్షణాల్లోని చూపు
మీసాలోడు డబ్బు కోసం ఆరాటం
యీక్షణం...సర్వం...అన్నీ ...
రూపాతరమౌతూనే నిరంతరం
దర్శించలేని నిర్వేదనపు చేతులు
-------------------------------------------
1.
యెప్పట్నుంచో యిష్టపడిందేదో చంపేస్తోందీ
ప్రేమ పేరుతో కోరుకున్నదేదో గోడైందీ
దివారాత్రములన్నీ పోగేసుకున్న తీరొకటి
సంలీనించలేని దేహాలన్నీ శుష్కించిన ఆశతో
వొకానొక మెలితిరిగిన చీకటిలో అనంత ప్రతీక్షలో....
2.
మనో చిత్రాలన్ని అంతిమ యెదురు చూపై
లోలోనే
మృత్యువెప్పుడో నేలరాలిన అంతిమ శ్లోకమై
దాహంతో నిండిన పాత్రలు యెడారి పుష్పకోరికైంది...
దేవుడి కాలిగాయంపై లేపనం కోసం వృక్షరసమై
సప్తలవణాలైన కాంతులన్నీ శిలలై అమ్ముడౌతూ..
3.
నిద్రలోని అర్థకవలలైన కలలన్నీ మేల్కొన్నప్పుడూ
మళ్ళీ పోగేసుకొన్న దినాంకాలన్నీ కక్కేస్తూ
రాతలన్నీ ఖాళీలౌతున్న శూన్యకేంద్రంలో
వొక బూడిదైన సంధర్భాన్ని యేకరవుపెట్టి
పెదాల ద్వారాలనూ కృత్రిమంగానే తాళాలేసానూ...
4.
నాలోంచి యెప్పుడో యెగిరిన పక్షులు
పొదుగులను మరిచిన గుళ్ళూ యిప్పుడు
గణించలేనితనంలో మళ్ళీ అంకెల గోలేదో
మత్తెల్లిన మృత్యు మందహాసపు ధూళిలో
తంత్రాత్మక సంభోగమైనట్టు వొక మూగ దుఖం
5.
విశ్రమించని సర్పపు నీడలైన కొన్నీ రహదారులు
పదే పదే కొంత దేవదారాకులను తాగీ తాగీ
మళ్ళీ గాయపడ్డ ఆ దేవుడి మరో గాయం కోసం
యే పసరును యివ్వలేని మాదకతను పులుముకొన్నాక
యెవరిని ప్రతీక్షంచని చూపై ప్రవేశించింది నాలో...
మనస్కరించని వన్నెలలో
--------------------------------
1.
యిప్పటికి
నేనూ నువ్వుల వెలుగు నీడల్లో
బల్లి స్పర్శనై వేలాడే స్పృహలో
నిరంతరం చూడని కలలై
భ్రమాత్మకంగా తిరుగుతున్న నేలపై
విడిపోతున్న నేను నీడనయ్యాను
నిలచిపోని నీ వెలుగులో...
2.
నిన్నటికి ...యింకా
వొక మెత్తని నూలు లాంటి సంభాషణ
మరొక్క సారి వేచి చూడని ఘటనైతే
అంత్యమే లేని అనాది శ్వాసలో
నిరంతరంగా లిపికి అందని
క్షణక్షణపు కణపు సజీవ ప్రాణంలో
వేలానుభవపు అదర్శితాల్ని మరచి
తరచి చూడని అంధకత్వపు చూపుతో
3.
రాయగలగితే..
చెట్టుకు వెలాడే సౌందర్యాల
రహస్య వునికి కోసం వేర్లను తవ్వి
ఆకలి మకరందాలను మరచి వాడు
సీతాకోకచిలుకల వర్ణాల్లో మైమరచి
అబంధ ఆనందాలను అంటించుకొని
అముద్రిత మరణాలనూ కరణాలను
తెగ్గోసిన నెత్తుటి ఛాయలపైన
తన ముద్రిత రంగులను పూస్తాడూ
4.
చివరికి...ఆగక
వొక ప్రాణాన్ని వొదిలితేనే
నీకు వేల మరణాలు అర్థం కాలేదూ
తోలు వొలిచిన నిశబ్దపు నొప్పిలో
కన్నీళ్ళను తాకే కొత్త లిపిలో
చదవలేనితనపు అలసటతో
అనాలోచిత దుఖమేదో
నల్లని మబ్బుల్లో మండే మెరుపైంది
5.
చివరాకకు
నువ్వు చూడలేని నీ మృత్యు నవ్వు
నిన్ను చూసుకొనే నీ దేహపు వీపు
అరచేతి ముద్రల్లో మెరిసే శూన్యం
దిగులు ముఖం యిరుక్కున్న శబ్దంలో
జీవన కపోతాలు గాయపడుతూ
స్వప్నపు రెక్కలను చాచి యెగిరెళ్ళి పోతూ
...
సవరించి ఆవరించిన రంగుల్లో
---------------------------------------
1.
వెనకెనకకు వెళ్ళి పోయే దృశ్యాలన్ని
మరో కాలపు జన్మ రహస్యాలై వుండి
అలా అకాస్మత్తుగా పగిలితే కాని
వో పెద్ద మండే కడుపు మంటనైతే కాని
ప్రతి నిద్దురలో వొక గాయాన్ని భరిస్తే కాని
రేపటికి రెక్కలు తొడుక్కొంటాయి నాలో
2.
హద్దులను చెరిపేసే వొక గుణపు జీవితమైనం
బలహీనంగా వీచే దీపపు వెలుగును కోరి
వొంగని తడి కాంతులన్నింటిని పరావర్తించి
అడవి బాటను పట్టిన సజీవ దారలను ఆహ్వానించి
చీకటి లోతులను తోడి దుఖ బురదను తీసి
యేడు అడుగుల గోతులలో దాగి మట్టై
మరచిపోతున్నప్పుడు...
3.
చిక్కగా కమ్మేసిన పచ్చటి నిశబ్దపు వురిలో
వేల గాత్రాలేవో సాపేక్షంగానే యిగిరిపోయాక
తెల్లని చుక్కల్లాంటి విశ్వమేదో కిందికి రాలి
యీసుళ్ళై క్షణంలోనే రెక్కలు రాలిన బతుకులా
మూర్ఛపోయిన అవ్యక్త అనుమానాలేవో
అందక చేజారిపోతున్న కొన్ని అదృశ్య
మార్మికతలేవో..మళ్ళీ మళ్ళీ.
4.
రంగులు వెలిసిపోయిన ఆకాశంలా
వో సంవేదనాహీనత స్మృతి చుట్టూ అల్లుకొని
మృత్యువు వరకు వేచిచూసే
అభాషకతలో అప్పుడే
ముక్కలు కాని వొక నేర్చిన అడుగు
నిలచి వుండును బొమ్మలా ...
యహ్ దర్ధ్ కిస్ జబాన్ కా హై
--------------------------------------
1.
వొక సంధర్భం యీ యిష్కే హకీకీ లో
మరో దృశ్యంలో వారంత అదృశ్యమౌతూ
అప్పుడే వో క్షణం నాతో సహా నఫ్స్ నశించి
మిలన్ ను దర్శించినంత పని రూహ్ లో
2.
మరో సంధర్భం గతం కానీయనంతగా
ప్రతి వుదయపు కొన్ని మెత్తని నడకలు
మెరిసిపోతున్న అన్ అల్ హఖ్ల నుదుర్లను ముద్దాడుతున్నాయి
సాలెగూడుపై వేలాడుతున్న వుదయం
రేపటికీ ప్రేమనే నింపుకొన్న దేహాలన్నీనూ
3.
ఆయన యిమామత్లో వ్యాపారం తెలీదూ
లక్ష్మయ్య చెంగన్నలు అతని రెండు భుజాలు
తను చేయలేనని సిధ్ధన్నకు భూమి యిచ్చాడు
ప్రేమగానో ప్రియంగానో నాలుగు మనసు మాటలంతే
అన్నీ మరచి సేమియాలు అతిరసాలు కలిసి మెలిసి ముద్దయ్యేవి
4.
భయానక నిశబ్దమేదో ఘోషిస్తోంది యిప్పుడు
దశాబ్దాలుగా పారుతున్న నెత్తుట్లో
మన ప్రతిబింబాలు మనల్నే ప్రశ్నిస్తూ
బతకాల్సిన లోగిళ్లే సమాధులౌతున్నాయి
5.
మాయమౌతున్నాడు మనిషిగా
తన సంప్రదాయ కిరీటాలను మోసి
గీసుకొన్న గీతల్లో వుద్రేకపు హోమమేదో
సంస్కృతుల పేర మళ్ళీ మనిషిగా చచ్చి
చీలికల జీవన రంగుల్లో సత్యాలను కప్పి
6.
యే సమూహపు వూపిర్లనూ యెన్ని సార్లు నొక్కిన
యీ చెట్టుకొమ్మలను యెన్నిసార్లు నరికిన
మళ్ళీ మళ్ళీ మొలకెత్తే తత్వపు వుత్సవంలో
అస్థిత్వపు అంధకారపు శిలల క్షితిజపు మూలల నుంచి
వో భయానక తుఫాను బయలుదేరింది
అది యే వెలుగులను మోసుకొచ్చిన
సూర్యుడినై కళ్ళు తెరవాలి
చంద్రుడినై ప్రేమ పంచాలి
వొక వాక్యం వెనుకటి నిశబ్దంలో
----------------------------------------
1
వొక వేసవి వయసులో
యెన్నో యెండల దాహాలు
పరుగెత్తెందుకో యెగిరేందుకో
వుదయపు నీడల గాలులతో
నత్తతో నల్లులతో నిశబ్దంగానే
ప్రయాణమైన వో తరాల నడకేదో
గుర్తించిన సవ్వడిని వెతుకుతూ...
2
మళ్ళీ మళ్ళీ పునరావృత్తం కాలేని
వో అంతరంగికపు వుబలాటంలో
వెన్నునూ విరిచేస్తున్న ఆనందమేదో..
యిష్టాశ్రయమైన చూపులు లోలోన
విప్పారిన పువ్వులై అల్లుకొన్న తీగై
మెడకింది పొలుసులను నిటారుంచి
కదిలే చేతివేళ్ళలోంచి జారే హాయినై
3
వొక సన్నని దారాన్ని మోయలేక నేనూ
నిర్మలపు వూబిలోంచి కారే నిల్వ నీరునై
నిర్మించకనే కూలిపోతున్న గూటికోసం
యెడారి దాహపు అడుగుల గురుతులను
మోస్తూనే ...తెల్లని మబ్బుల మోములో
నల్లని చుక్కలెప్పుడొస్తాయో నని
పచ్చని కలలతో నడుస్తూనే కరుగుతున్నా...
4.
యీ పదాలవతలి శూన్యంకోసం
నేనెప్పుడూ నడవని దారైననూ
వో ఆప్త పదంతో తడైన సంధర్భంలో
ఆత్మయానంలో పూర్ణ శోకమైనపుడు
తొలుచుకున్న పొరలు తెగిపోతుంటే
నను గెలిచిన యీ గోముతనమేదో
దారులు తెరిచింది శూన్యంలోనికి
5.
అక్కడ
సీతాకోక చిలుకలైన నాలోని వర్ణాలు
నను చుట్టేసిన పరిమళాల ఆత్మీయత
వెలుగు చీకట్ల నడుమ వో చిత్రమై నేనూ
గురుతున్న బాటల అలవాటును మరచి
నింపాదిని త్వరగతిని లేని వో కొత్త చలనం నాలో
మయూర చకోరాలెన్నో ఆ వనస్వప్నంలో
6.
పగిలిన కలలోకి చేరిన అనార్థ్ర నిద్రలో
ముక్కల కింది దుఖపరావర్తనంలో
సౌధలయ్యేందుకూ పగులుతున్న
జీవితాల వూసులను పటంపెట్టేందుకూ
నిన్న జన్మించిన వో స్వేద స్పర్శేదో
మూడు కూడళ్ళనూ యేకంచేసిందీ
వొక సౌంగధపు స్పర్శ
---------------------------
1.
వొకే పీటికలో మరణనివృతపు వువాచలా
పునర్మరణపు తలుపుల గొళ్ళెం తెరుచుకొన్నాక
యే నియమమో నీ చేతులలో మొలిచిన తడి మొలకలలోనుంచి
మండిన కళ్ళు రాల్చిన కరుణాశ్రవులు
అదృశ్యమయ్యాయి
2.
నిన్న గొంగళిలా మారిన వాన, బలంగా వీచని చీకటిలో
సకల ప్రాణులు తలదాచుకొన్న పొడి ప్రదేశంలో
వుప్పొంగుతున్న యే వుత్పాతాల తరంగాలో
దాటి తాకుతున్న మెలకువపు స్పర్శను ముద్దాడి కిందికి తలొంచిన కొండ
3.
వొకే వొక్కసారి పూసిన యీ వుదయపు పుష్పం
రాలిపోయిన పక్వాలను తనలోకే పొదుపుకొన్న నేల
ముసురుకొన్న రెక్కలకు బాణీలు వెతికి
నిక్కిన కొసలో ప్రతీక్షించే లేత పసిచిగురు
స్వర్ణ స్వేదనపు ప్రయాణంలో అయోగనిద్ర
4.
వుల్లాస జన్మల్లో భాషలే లేని వయసులో
ఆగని అడుగులలో ఆకాశం జలజల రాలి
తాజాగానే నిలుపుతున్న ప్రతి సుగంధము
విపరీత యెండ తరువాతి సాయం వర్షంలా
సుదీర్ఘమైన రాత్రుల జీవితాల్లో వొక దుఖం
మరిచి పోయే కలల్లో యెప్పుడూ రాని సూర్యుడు
తొలిచేసిన నవ్వులను పూసి
-------------------------------------
1.
వెళ్ళిపోతూ మేల్కొన్నట్టు మమతించి విరిగినట్టు
వయసూడిన వొకే క్షణం నేలకొరిగిన దేహం
రాత్రంతా కలసిపోయిన నిశబ్దమంతా బతికి
చివరి శ్వాసలో గుర్తుండే బాధేదో రెండు వేళ్ళ సంకేతమైంది
2.
యెన్ని రోజుల అసహనమో యీ పూట ఫలించినట్టే
కడుపు లోపలినుంచి యెవరో కూల్చేస్తున్నట్టు
తలవొంచిన వొక దైవమేదో పారిపోయినట్టు
కంఠతాయించిన శ్లోకం దేహంతో మరణించినట్టు
వొందల సార్లు కరిగించిన కండలను పునర్నిర్మించుకోలేక పోతూ
3.
కాలం చేసి కప్పుకున్న చల్లని వుమ్మడితనాలు
తీరాలను దాటించే ప్రయత్నపు వరుసలో
శోకించిన వో మయూరపు గాయం వెనుక
వొరదలా మారిన ఆత్మాలాపనల వొఠి చెవులన్నీ కరుగుతూ
తెలిసిన అరిచే వో ప్రేవు రెండో జాములోనే
దిగులుగా మూసిన రెండో చూపును కోల్పోతూ దేహం వొరిగింది మళ్ళీ
4.
కొసనీళ్ల లోతులను తాకే పాదాలు
లోతైన చేపను చూసేదెప్పుడో కదూ
పచ్చపచ్చగా పండించుకొనే కలల కలలను
గదులలోపల మొలకెత్తించిన కోరిక చస్తే
యే కన్నీరో అనువదించిన యీ యెత్తులు
యెదురీదీ యెదురీదీ వర్షప్రతీక్షగా మారిన
5.
అనూహ్యత లాటి నిద్రలొంచి దహనమైన
వొక వురుము వర్షించే లోయల్లో నేనున్నప్పుడు
తెగిపోతున్నప్పుడూ నిలుపుకొన్న అతార్కికపు సుఖమేదో నాలో
దేనిని చూపించలేని నిస్సహాయ నవ్వులను
యే పేరుతోనో అలా వేలాదీసాక కూడా...
అదను చూసి జనియించాకా
-------------------------------------
1.
ఆత్మలనుంచి వీడిపోతానని ముందే అన్న
వో దహజననపు అయోనిత్వ ఘీంకారమేదో
యేకరవు పెట్టే తపనను దాహంగా చూపి
మొరపెట్టు కొంటున్న. పొరుగుల బంకగా మారి
మననపు సులభ తీరికలో వొందల వ్యాగన్లను
తవ్విపోసే క్రమపు కంచెలు కొన్ని ముళ్లు మరిన్నీ ముడులు
2.
అవి వినూత్నంగా ఆకారాలు దాల్చే నలుపు
మనం మాత్రమే కోల్లగొట్టి కోల్పోతున్న చూపు
పాదాలన్ని తెగి దారులన్ని రక్తమోడే క్షమాపణలు
వొక తెలుపు చుట్టూ గోడకూర్చిన కొన్ని గడియారాలు
తీగలను పాకించాలని గింజల కోసం వేటాడం
3.
యే గాలో మోసుకొచ్చిన కొన్ని స్వేద జలాలు
కొండల కింది దయామయతను తవ్వుతూ
మళ్ళీ మోసిన వొక ఆయాసపు జననంలో
గాండ్రించిన అరుపులు జోళ్ళుగా
వేలాడుతూ
గదులన్నింటిని ఖాళీగానే నిప్పంటించుకొన్న
కొన్ని అనంతంతరాలు సమాధులలోని పలకయ్యాయి
4.
కొన్ని క్షణాలు శబ్దాల కోసం తెల్ల రక్తపు మీసమై
పదే పదే బట్టీ పట్టిన జోల పాటల వూయలలో
ఆకలించి నిదురపోలేని వో బెత్తెడు కదలికపు
నిరాకారమేదో
మాటలు లేని నీరసపు కేకలా మేల్కొన్న దహనపు దేహం
సర్వం అక్కడ శూన్యదేహాల సంగీతపు నీడలే
5.
యాచించక మిగిలిన కొన్ని కొలతలలో
అదే వొడుపు అదే నీడ మళ్ళీ పరుగెత్తిపోయాక
కొండక్కెతూ జారిపోతున్న పాదాల మోపులన్నీ
లోయలలోని చీకటి రహస్యన్వేషణలోనే వున్నా
తలొంచిన నడక బొడ్డుపేగుకైన గాయాన్ని చూసి
సహజీవ సర్పన్యాయ సంతులత కోసమే
తాతిమ్మ పత్తి మూటల బరువును తూచాయి
మళ్ళీ అదే దహజననం అయోనిత్వ ఘీంకారం
దహించేస్తున్న శీతల పవనంతో
----------------------------------------
1.
వొక పూటలోని కొన్ని దేహాల్లో వేలాడే
అసంధర్భాలలోని పురా వాసనలను
మనిషికి పూసిన వొందల అక్షరాలతో
తనను వెతుక్కొంటూనే వేల యేళ్లుగా
ధ్వనీతీత నిశబ్దం ఆవరించిన వెలుగులో
రేపటికి వానకురుస్తుందనే
యేకరహస్యంలో వివృతమై...
2.
గుండెలకు చేరని శ్వాసలో మనసును చంపిన నిశ్చ్వాస లోని హననపు సత్తువ
నిర్మోహనంగానే గతిస్తున్నా వొక రేపటిదాకా
యీ ఆరిపోతున్న రంగుల్లో తేలిపోతున్న
నిర్మాణహీన ముక్కల్లో
గదులను దాటించి కిటికీలను తీయించి
గీసిన వొక వర్ణపటమౌతున్నప్పుడు
వృక్షపు వేర్ల నీడల బిగుతుతనం సడలింది
3.
యింకా మొలవని రెక్కలతో వాలు జారిన
యీ ధార స్వేదంతో కన్నీళ్ళతో కొండలను
లోయలను తాకి వుప్పు సముద్రమైంది
సలపరిస్తున్న గాయాల బరువును చూసి
పచ్చగా వాలిన వొక తడిలేపనం కరిగాక
మొలిచే ప్రాణమేదో మళ్ళీ కళ్ళతో చూడలేక పోతోంది
4.
కొత్త చివుళ్ళలో కాలిపోతున్న దేహానికి
తీరిగ్గా పాఠాలు వల్లెవేసే పురిటి నొప్పులను
వొక నడకలో మరణించిన వొందల దృశ్యాలను
వొకేసారి చూడలేని చేతకానితనపు కళ్ళజోడులతో
పరిధుల అవధులు మాత్రమే గుర్తొచ్చే
సంస్మరణలు కొన్నీ
5.
అన్నీ వర్ణాలను కిందుగా పరుచుకొన్నాకనే
అస్పష్టంగా మెరిసిపోతున్న బంగారు దిగులేదో
కక్కేసిన యెండుటాకులు ఫళఫళ రాలిపోతుంటే
దాచుకోవాలనుకొన్న మృత్యువును వొక చెట్టై నిండుగా మోసి
యెండకూ వెన్నెలకూ చివరి వరకు వేచి చూసి వాటి చివర్లలో
మళ్ళీ మళ్ళీ బధ్ధలైపోతున్న విశ్వపు ముక్కల విలీనం కోసం ...వొక ప్రతీక్షలో
యింకా చనిపోతూనే వున్న...
వెలిగించీ ఆర్పేస్తున్న స్వప్నంలో
----------------------------------------
1.
యీ సాయంత్రం ....
మసి మసిగా దీపపు వొత్తి పొగలో ...
కొంగల తెల్లరెక్కల వెలుతురు రాలుతుంటే
గూటికి చేరే దారిలో యెదురు గాలిలో
యీతాడుతూ ..
నీలపు అవని పలుచని తెల్లచీరలోకి
నల్లని కాకుల గుంపొకొటీ లోనకెళుతూ...
2.
యీ కొమ్మలపై
రెండు పక్షుల సరాగ సంభోగాలు
యీ రోజు పనికెళ్ళిన తల్లి కోసం
బొరియాల్లో నుంచి తొంగిన తలలు
మళ్ళీ వస్తానన్న స్నేహితుడెవరో
పచ్చని పొలాల్లో వేసవిని జయించాడు
నా వాళ్లు రాలేదని నిదుర పోయిన
యిష్టం ...యింకా మేల్కొనలేదు
3.
యీ చెరువు కట్టపై
రాతిరి కురిసిన వెన్నలతేమను తాగిన
కైపులో యింకా మేల్కొనని పూలు
యీ వేసవి దాహాన్ని తీర్చేందుకు
వుదయపుపిట్టల కోసం మకరందాలతో
మేల్కొంటాయి కువకువల మొదటి కంఠాలకే..
తెల్లేటి కుందేలు వేర్లబొడిపెలలో తేమను జుర్రుకుంటూ...
4.
చీకటి రాతిరిలో...
యెదురీద యీదీ కొంగలు కాకులు
శ్వాసలను పొగొట్టుకొంటాయి
కొమ్మ విరిగి రెక్కల గాయాలతో
పక్షులు యెగరలేక రోదిస్తుంటాయి
తల్లికోసం యెదురు చూస్తున్న పిల్లలు
ఆకలితో నిదురపోలేక దొర్లుతూనే
గతి తప్పిన భ్రమణంతో యెంతకీ రానీ
చందమామ కోసం చూసీ చూసీ...
పూలు చీకటి వేడితో వాడి వాడి రాలుతూ
వొఠిపోయిన చెట్టువేర్ల బొడిపెలలో
నెత్తుర్లను జుర్రుకోలేక దాహాల్ని వొదిలి
5.
కొన్ని గంటల తరువాతి స్పృహలో
నన్ను నేను కోల్పోతున్న ప్రాణంలో
శూన్యరహితపుశూన్యంలో ...
వొంటరిగానే...
వెంటనే ...
యెవరు చూడలేక కైపించిన క్షమార్హత
-----------------------------------------------
1.
నీవెవరో వర్షించిన కొన్ని క్షణాలు మరిచాకా
ప్రతి అడుగులో రెండు భుజాల యెరుపేదో
పైపైకి వాలిపోతూ వెంబడిస్తూనే నిర్వికల్పకంగా
రుతురీతులను మరచిన యే సింధూరాన్నో
యెక్కవలసిన దేహాంతర అగాధాలన్నో
లిఖించాల్సిన వో మూగ సంకేతాలనో
2.
నిరాభావంగా రాల్చేసుకొంటున్న కొన్ని సిగ్గుల్ని
మోదిత మోముల్లో చిగురించక ముందే
పగిలిపోతున్న అలిఖిత స్వప్నలిపులన్నీ
జలజలరాలే చినుకులలో కన్నీటి
చారికల్లా కరిగిపోతూ
వొకే గుమ్మానికి అంటుకున్న వేల పూల వుదయాలెన్నో
యింకా చేరని నిండు వో అనిబధ్ధ
శుధ్ధాత్మకు ముందే నిద్ర లేపిన మేల్కొల్పులా
ఢంకార ఝంకారపు మోహావేశంగా
ఆవహించిన ధ్వనులన్నీ
నిశబ్దంగా అశబ్దమై మోగుతూనే వున్నాయి...
3.
తడిలా యింకిపోతున్న వో వృక్షపు ఆశలో
యెన్ని ఛాయలో నిస్వతంత్రంగానే పూస్తుంటాయి
చేతులలో నుంచి రాలిపోతున్న మట్టిని
ఆపుకోలేనంత వంతెనలేవో తెగిపోతున్నట్టు
చూస్తూనే నిలిచిపోయే కొన్ని సాయంత్రాల్లో అవే వర్ణాల్లో
ప్రతిబింబించలేని ఆత్మలు వేలల్లో
పసరవేది చూర్ణాన్ని కళ్ళచుట్టూ పూసుకొన్నాక కూడా....
4.
చీకట్లలో తొడుగులను వొలవలేక
వుల్లిపాయ పొరల్లా మళ్ళీ మట్టి ప్రేమ
వొకే అలను మళ్ళీ మళ్ళీ కోరలేకనే
సముద్రం కొత్త అలలను పుట్టిస్తూ
జీవించలేని బతుకుల మరణాలను
విముక్తించకని కొన్ని క్షణాలను మోసి
కనిపించక ముందే ఆవిరైపోయే శీతల భయాలు వర్షాల్లో కరిగి ధైర్యాల్ని ముంచేసాయి...
వొక రాతిపై యిప్పటికీ గాయస్రావమే
----------------------------------------------
1.
జీవితం నత్తిగా రెండు కొసలలో
పాకే కొలమానపు కాలం వినిపించదు
వుదరం నిండని శ్వాసలో నీ వంతుగా
లోకం పోకడలకు దద్దుర్లు వొచ్చేసీ
కాంతులు రాలిపోయే నక్షత్రాలయ్యాక
ఖననం కాలేని శవపు ఛాయలమయ్యాం
2.
పాత గుడ్డల దేహాల నగ్నత్వం రహస్సించీ
దేహాలలో దేహాలను తొడుక్కోలేకనే
వొంటరి తలల తలపులను రాల్చేస్తూ
చేతులలో కలల మొండేలను వుంచుకొని
అనాదిగా వేదనా పొత్తాలను పఠిస్తూనే
3.
జలజల రాలే జలపాత బిందువుల్లా
కళ్ళతోనే కలల్లో కల్పనైందీ విధిలేక
వలవల రాలిన రెండు చుక్కల గాయాలు
అవి తడారిన చోట పొక్కులైన గురుతులు
బతుకంతా రెప్పలపపై రాతిని మోస్తూ
4.
నా కోసం నరకపు ద్వారపు తెరవబడ్డాయి
యీ గ్రీష్మపు గాలులలో వో సంభాషణ
దీని మధ్యలోని మౌనం వజ్రమై మెరిసెను
మరో పాత ఫోనులోంచి పాత పుస్తకాల గంధం
సిల్వర్ ఫిష్ విన్యాసాలు అదొక జైలు శిక్షలా
5.
మళ్ళీ మళ్ళీ పరుగెందుకో అక్షరాల వెంట
శాంతిని యివ్వలేని యీ వచనాలెందుకో
వో ప్రేమికుడి అనిద్రా రాత్రులు
వో తండ్రి రేపటి ఆకలి ఆలోచన
లేచిపోవాలనే ఆకర్షణలో యవ్వనం
కాన్సర్ రోగి చివరి క్షణాల్లోని చూపు
మీసాలోడు డబ్బు కోసం ఆరాటం
యీక్షణం...సర్వం...అన్నీ ...
రూపాతరమౌతూనే నిరంతరం
దర్శించలేని నిర్వేదనపు చేతులు
-------------------------------------------
1.
యెప్పట్నుంచో యిష్టపడిందేదో చంపేస్తోందీ
ప్రేమ పేరుతో కోరుకున్నదేదో గోడైందీ
దివారాత్రములన్నీ పోగేసుకున్న తీరొకటి
సంలీనించలేని దేహాలన్నీ శుష్కించిన ఆశతో
వొకానొక మెలితిరిగిన చీకటిలో అనంత ప్రతీక్షలో....
2.
మనో చిత్రాలన్ని అంతిమ యెదురు చూపై
లోలోనే
మృత్యువెప్పుడో నేలరాలిన అంతిమ శ్లోకమై
దాహంతో నిండిన పాత్రలు యెడారి పుష్పకోరికైంది...
దేవుడి కాలిగాయంపై లేపనం కోసం వృక్షరసమై
సప్తలవణాలైన కాంతులన్నీ శిలలై అమ్ముడౌతూ..
3.
నిద్రలోని అర్థకవలలైన కలలన్నీ మేల్కొన్నప్పుడూ
మళ్ళీ పోగేసుకొన్న దినాంకాలన్నీ కక్కేస్తూ
రాతలన్నీ ఖాళీలౌతున్న శూన్యకేంద్రంలో
వొక బూడిదైన సంధర్భాన్ని యేకరవుపెట్టి
పెదాల ద్వారాలనూ కృత్రిమంగానే తాళాలేసానూ...
4.
నాలోంచి యెప్పుడో యెగిరిన పక్షులు
పొదుగులను మరిచిన గుళ్ళూ యిప్పుడు
గణించలేనితనంలో మళ్ళీ అంకెల గోలేదో
మత్తెల్లిన మృత్యు మందహాసపు ధూళిలో
తంత్రాత్మక సంభోగమైనట్టు వొక మూగ దుఖం
5.
విశ్రమించని సర్పపు నీడలైన కొన్నీ రహదారులు
పదే పదే కొంత దేవదారాకులను తాగీ తాగీ
మళ్ళీ గాయపడ్డ ఆ దేవుడి మరో గాయం కోసం
యే పసరును యివ్వలేని మాదకతను పులుముకొన్నాక
యెవరిని ప్రతీక్షంచని చూపై ప్రవేశించింది నాలో...
మనస్కరించని వన్నెలలో
--------------------------------
1.
యిప్పటికి
నేనూ నువ్వుల వెలుగు నీడల్లో
బల్లి స్పర్శనై వేలాడే స్పృహలో
నిరంతరం చూడని కలలై
భ్రమాత్మకంగా తిరుగుతున్న నేలపై
విడిపోతున్న నేను నీడనయ్యాను
నిలచిపోని నీ వెలుగులో...
2.
నిన్నటికి ...యింకా
వొక మెత్తని నూలు లాంటి సంభాషణ
మరొక్క సారి వేచి చూడని ఘటనైతే
అంత్యమే లేని అనాది శ్వాసలో
నిరంతరంగా లిపికి అందని
క్షణక్షణపు కణపు సజీవ ప్రాణంలో
వేలానుభవపు అదర్శితాల్ని మరచి
తరచి చూడని అంధకత్వపు చూపుతో
3.
రాయగలగితే..
చెట్టుకు వెలాడే సౌందర్యాల
రహస్య వునికి కోసం వేర్లను తవ్వి
ఆకలి మకరందాలను మరచి వాడు
సీతాకోకచిలుకల వర్ణాల్లో మైమరచి
అబంధ ఆనందాలను అంటించుకొని
అముద్రిత మరణాలనూ కరణాలను
తెగ్గోసిన నెత్తుటి ఛాయలపైన
తన ముద్రిత రంగులను పూస్తాడూ
4.
చివరికి...ఆగక
వొక ప్రాణాన్ని వొదిలితేనే
నీకు వేల మరణాలు అర్థం కాలేదూ
తోలు వొలిచిన నిశబ్దపు నొప్పిలో
కన్నీళ్ళను తాకే కొత్త లిపిలో
చదవలేనితనపు అలసటతో
అనాలోచిత దుఖమేదో
నల్లని మబ్బుల్లో మండే మెరుపైంది
5.
చివరాకకు
నువ్వు చూడలేని నీ మృత్యు నవ్వు
నిన్ను చూసుకొనే నీ దేహపు వీపు
అరచేతి ముద్రల్లో మెరిసే శూన్యం
దిగులు ముఖం యిరుక్కున్న శబ్దంలో
జీవన కపోతాలు గాయపడుతూ
స్వప్నపు రెక్కలను చాచి యెగిరెళ్ళి పోతూ
...
సవరించి ఆవరించిన రంగుల్లో
---------------------------------------
1.
వెనకెనకకు వెళ్ళి పోయే దృశ్యాలన్ని
మరో కాలపు జన్మ రహస్యాలై వుండి
అలా అకాస్మత్తుగా పగిలితే కాని
వో పెద్ద మండే కడుపు మంటనైతే కాని
ప్రతి నిద్దురలో వొక గాయాన్ని భరిస్తే కాని
రేపటికి రెక్కలు తొడుక్కొంటాయి నాలో
2.
హద్దులను చెరిపేసే వొక గుణపు జీవితమైనం
బలహీనంగా వీచే దీపపు వెలుగును కోరి
వొంగని తడి కాంతులన్నింటిని పరావర్తించి
అడవి బాటను పట్టిన సజీవ దారలను ఆహ్వానించి
చీకటి లోతులను తోడి దుఖ బురదను తీసి
యేడు అడుగుల గోతులలో దాగి మట్టై
మరచిపోతున్నప్పుడు...
3.
చిక్కగా కమ్మేసిన పచ్చటి నిశబ్దపు వురిలో
వేల గాత్రాలేవో సాపేక్షంగానే యిగిరిపోయాక
తెల్లని చుక్కల్లాంటి విశ్వమేదో కిందికి రాలి
యీసుళ్ళై క్షణంలోనే రెక్కలు రాలిన బతుకులా
మూర్ఛపోయిన అవ్యక్త అనుమానాలేవో
అందక చేజారిపోతున్న కొన్ని అదృశ్య
మార్మికతలేవో..మళ్ళీ మళ్ళీ.
4.
రంగులు వెలిసిపోయిన ఆకాశంలా
వో సంవేదనాహీనత స్మృతి చుట్టూ అల్లుకొని
మృత్యువు వరకు వేచిచూసే
అభాషకతలో అప్పుడే
ముక్కలు కాని వొక నేర్చిన అడుగు
నిలచి వుండును బొమ్మలా ...
యహ్ దర్ధ్ కిస్ జబాన్ కా హై
--------------------------------------
1.
వొక సంధర్భం యీ యిష్కే హకీకీ లో
మరో దృశ్యంలో వారంత అదృశ్యమౌతూ
అప్పుడే వో క్షణం నాతో సహా నఫ్స్ నశించి
మిలన్ ను దర్శించినంత పని రూహ్ లో
2.
మరో సంధర్భం గతం కానీయనంతగా
ప్రతి వుదయపు కొన్ని మెత్తని నడకలు
మెరిసిపోతున్న అన్ అల్ హఖ్ల నుదుర్లను ముద్దాడుతున్నాయి
సాలెగూడుపై వేలాడుతున్న వుదయం
రేపటికీ ప్రేమనే నింపుకొన్న దేహాలన్నీనూ
3.
ఆయన యిమామత్లో వ్యాపారం తెలీదూ
లక్ష్మయ్య చెంగన్నలు అతని రెండు భుజాలు
తను చేయలేనని సిధ్ధన్నకు భూమి యిచ్చాడు
ప్రేమగానో ప్రియంగానో నాలుగు మనసు మాటలంతే
అన్నీ మరచి సేమియాలు అతిరసాలు కలిసి మెలిసి ముద్దయ్యేవి
4.
భయానక నిశబ్దమేదో ఘోషిస్తోంది యిప్పుడు
దశాబ్దాలుగా పారుతున్న నెత్తుట్లో
మన ప్రతిబింబాలు మనల్నే ప్రశ్నిస్తూ
బతకాల్సిన లోగిళ్లే సమాధులౌతున్నాయి
5.
మాయమౌతున్నాడు మనిషిగా
తన సంప్రదాయ కిరీటాలను మోసి
గీసుకొన్న గీతల్లో వుద్రేకపు హోమమేదో
సంస్కృతుల పేర మళ్ళీ మనిషిగా చచ్చి
చీలికల జీవన రంగుల్లో సత్యాలను కప్పి
6.
యే సమూహపు వూపిర్లనూ యెన్ని సార్లు నొక్కిన
యీ చెట్టుకొమ్మలను యెన్నిసార్లు నరికిన
మళ్ళీ మళ్ళీ మొలకెత్తే తత్వపు వుత్సవంలో
అస్థిత్వపు అంధకారపు శిలల క్షితిజపు మూలల నుంచి
వో భయానక తుఫాను బయలుదేరింది
అది యే వెలుగులను మోసుకొచ్చిన
సూర్యుడినై కళ్ళు తెరవాలి
చంద్రుడినై ప్రేమ పంచాలి
వొక వాక్యం వెనుకటి నిశబ్దంలో
----------------------------------------
1
వొక వేసవి వయసులో
యెన్నో యెండల దాహాలు
పరుగెత్తెందుకో యెగిరేందుకో
వుదయపు నీడల గాలులతో
నత్తతో నల్లులతో నిశబ్దంగానే
ప్రయాణమైన వో తరాల నడకేదో
గుర్తించిన సవ్వడిని వెతుకుతూ...
2
మళ్ళీ మళ్ళీ పునరావృత్తం కాలేని
వో అంతరంగికపు వుబలాటంలో
వెన్నునూ విరిచేస్తున్న ఆనందమేదో..
యిష్టాశ్రయమైన చూపులు లోలోన
విప్పారిన పువ్వులై అల్లుకొన్న తీగై
మెడకింది పొలుసులను నిటారుంచి
కదిలే చేతివేళ్ళలోంచి జారే హాయినై
3
వొక సన్నని దారాన్ని మోయలేక నేనూ
నిర్మలపు వూబిలోంచి కారే నిల్వ నీరునై
నిర్మించకనే కూలిపోతున్న గూటికోసం
యెడారి దాహపు అడుగుల గురుతులను
మోస్తూనే ...తెల్లని మబ్బుల మోములో
నల్లని చుక్కలెప్పుడొస్తాయో నని
పచ్చని కలలతో నడుస్తూనే కరుగుతున్నా...
4.
యీ పదాలవతలి శూన్యంకోసం
నేనెప్పుడూ నడవని దారైననూ
వో ఆప్త పదంతో తడైన సంధర్భంలో
ఆత్మయానంలో పూర్ణ శోకమైనపుడు
తొలుచుకున్న పొరలు తెగిపోతుంటే
నను గెలిచిన యీ గోముతనమేదో
దారులు తెరిచింది శూన్యంలోనికి
5.
అక్కడ
సీతాకోక చిలుకలైన నాలోని వర్ణాలు
నను చుట్టేసిన పరిమళాల ఆత్మీయత
వెలుగు చీకట్ల నడుమ వో చిత్రమై నేనూ
గురుతున్న బాటల అలవాటును మరచి
నింపాదిని త్వరగతిని లేని వో కొత్త చలనం నాలో
మయూర చకోరాలెన్నో ఆ వనస్వప్నంలో
6.
పగిలిన కలలోకి చేరిన అనార్థ్ర నిద్రలో
ముక్కల కింది దుఖపరావర్తనంలో
సౌధలయ్యేందుకూ పగులుతున్న
జీవితాల వూసులను పటంపెట్టేందుకూ
నిన్న జన్మించిన వో స్వేద స్పర్శేదో
మూడు కూడళ్ళనూ యేకంచేసిందీ
వొక సౌంగధపు స్పర్శ
---------------------------
1.
వొకే పీటికలో మరణనివృతపు వువాచలా
పునర్మరణపు తలుపుల గొళ్ళెం తెరుచుకొన్నాక
యే నియమమో నీ చేతులలో మొలిచిన తడి మొలకలలోనుంచి
మండిన కళ్ళు రాల్చిన కరుణాశ్రవులు
అదృశ్యమయ్యాయి
2.
నిన్న గొంగళిలా మారిన వాన, బలంగా వీచని చీకటిలో
సకల ప్రాణులు తలదాచుకొన్న పొడి ప్రదేశంలో
వుప్పొంగుతున్న యే వుత్పాతాల తరంగాలో
దాటి తాకుతున్న మెలకువపు స్పర్శను ముద్దాడి కిందికి తలొంచిన కొండ
3.
వొకే వొక్కసారి పూసిన యీ వుదయపు పుష్పం
రాలిపోయిన పక్వాలను తనలోకే పొదుపుకొన్న నేల
ముసురుకొన్న రెక్కలకు బాణీలు వెతికి
నిక్కిన కొసలో ప్రతీక్షించే లేత పసిచిగురు
స్వర్ణ స్వేదనపు ప్రయాణంలో అయోగనిద్ర
4.
వుల్లాస జన్మల్లో భాషలే లేని వయసులో
ఆగని అడుగులలో ఆకాశం జలజల రాలి
తాజాగానే నిలుపుతున్న ప్రతి సుగంధము
విపరీత యెండ తరువాతి సాయం వర్షంలా
సుదీర్ఘమైన రాత్రుల జీవితాల్లో వొక దుఖం
మరిచి పోయే కలల్లో యెప్పుడూ రాని సూర్యుడు
తొలిచేసిన నవ్వులను పూసి
-------------------------------------
1.
వెళ్ళిపోతూ మేల్కొన్నట్టు మమతించి విరిగినట్టు
వయసూడిన వొకే క్షణం నేలకొరిగిన దేహం
రాత్రంతా కలసిపోయిన నిశబ్దమంతా బతికి
చివరి శ్వాసలో గుర్తుండే బాధేదో రెండు వేళ్ళ సంకేతమైంది
2.
యెన్ని రోజుల అసహనమో యీ పూట ఫలించినట్టే
కడుపు లోపలినుంచి యెవరో కూల్చేస్తున్నట్టు
తలవొంచిన వొక దైవమేదో పారిపోయినట్టు
కంఠతాయించిన శ్లోకం దేహంతో మరణించినట్టు
వొందల సార్లు కరిగించిన కండలను పునర్నిర్మించుకోలేక పోతూ
3.
కాలం చేసి కప్పుకున్న చల్లని వుమ్మడితనాలు
తీరాలను దాటించే ప్రయత్నపు వరుసలో
శోకించిన వో మయూరపు గాయం వెనుక
వొరదలా మారిన ఆత్మాలాపనల వొఠి చెవులన్నీ కరుగుతూ
తెలిసిన అరిచే వో ప్రేవు రెండో జాములోనే
దిగులుగా మూసిన రెండో చూపును కోల్పోతూ దేహం వొరిగింది మళ్ళీ
4.
కొసనీళ్ల లోతులను తాకే పాదాలు
లోతైన చేపను చూసేదెప్పుడో కదూ
పచ్చపచ్చగా పండించుకొనే కలల కలలను
గదులలోపల మొలకెత్తించిన కోరిక చస్తే
యే కన్నీరో అనువదించిన యీ యెత్తులు
యెదురీదీ యెదురీదీ వర్షప్రతీక్షగా మారిన
5.
అనూహ్యత లాటి నిద్రలొంచి దహనమైన
వొక వురుము వర్షించే లోయల్లో నేనున్నప్పుడు
తెగిపోతున్నప్పుడూ నిలుపుకొన్న అతార్కికపు సుఖమేదో నాలో
దేనిని చూపించలేని నిస్సహాయ నవ్వులను
యే పేరుతోనో అలా వేలాదీసాక కూడా...
అదను చూసి జనియించాకా
-------------------------------------
1.
ఆత్మలనుంచి వీడిపోతానని ముందే అన్న
వో దహజననపు అయోనిత్వ ఘీంకారమేదో
యేకరవు పెట్టే తపనను దాహంగా చూపి
మొరపెట్టు కొంటున్న. పొరుగుల బంకగా మారి
మననపు సులభ తీరికలో వొందల వ్యాగన్లను
తవ్విపోసే క్రమపు కంచెలు కొన్ని ముళ్లు మరిన్నీ ముడులు
2.
అవి వినూత్నంగా ఆకారాలు దాల్చే నలుపు
మనం మాత్రమే కోల్లగొట్టి కోల్పోతున్న చూపు
పాదాలన్ని తెగి దారులన్ని రక్తమోడే క్షమాపణలు
వొక తెలుపు చుట్టూ గోడకూర్చిన కొన్ని గడియారాలు
తీగలను పాకించాలని గింజల కోసం వేటాడం
3.
యే గాలో మోసుకొచ్చిన కొన్ని స్వేద జలాలు
కొండల కింది దయామయతను తవ్వుతూ
మళ్ళీ మోసిన వొక ఆయాసపు జననంలో
గాండ్రించిన అరుపులు జోళ్ళుగా
వేలాడుతూ
గదులన్నింటిని ఖాళీగానే నిప్పంటించుకొన్న
కొన్ని అనంతంతరాలు సమాధులలోని పలకయ్యాయి
4.
కొన్ని క్షణాలు శబ్దాల కోసం తెల్ల రక్తపు మీసమై
పదే పదే బట్టీ పట్టిన జోల పాటల వూయలలో
ఆకలించి నిదురపోలేని వో బెత్తెడు కదలికపు
నిరాకారమేదో
మాటలు లేని నీరసపు కేకలా మేల్కొన్న దహనపు దేహం
సర్వం అక్కడ శూన్యదేహాల సంగీతపు నీడలే
5.
యాచించక మిగిలిన కొన్ని కొలతలలో
అదే వొడుపు అదే నీడ మళ్ళీ పరుగెత్తిపోయాక
కొండక్కెతూ జారిపోతున్న పాదాల మోపులన్నీ
లోయలలోని చీకటి రహస్యన్వేషణలోనే వున్నా
తలొంచిన నడక బొడ్డుపేగుకైన గాయాన్ని చూసి
సహజీవ సర్పన్యాయ సంతులత కోసమే
తాతిమ్మ పత్తి మూటల బరువును తూచాయి
మళ్ళీ అదే దహజననం అయోనిత్వ ఘీంకారం
దహించేస్తున్న శీతల పవనంతో
----------------------------------------
1.
వొక పూటలోని కొన్ని దేహాల్లో వేలాడే
అసంధర్భాలలోని పురా వాసనలను
మనిషికి పూసిన వొందల అక్షరాలతో
తనను వెతుక్కొంటూనే వేల యేళ్లుగా
ధ్వనీతీత నిశబ్దం ఆవరించిన వెలుగులో
రేపటికి వానకురుస్తుందనే
యేకరహస్యంలో వివృతమై...
2.
గుండెలకు చేరని శ్వాసలో మనసును చంపిన నిశ్చ్వాస లోని హననపు సత్తువ
నిర్మోహనంగానే గతిస్తున్నా వొక రేపటిదాకా
యీ ఆరిపోతున్న రంగుల్లో తేలిపోతున్న
నిర్మాణహీన ముక్కల్లో
గదులను దాటించి కిటికీలను తీయించి
గీసిన వొక వర్ణపటమౌతున్నప్పుడు
వృక్షపు వేర్ల నీడల బిగుతుతనం సడలింది
3.
యింకా మొలవని రెక్కలతో వాలు జారిన
యీ ధార స్వేదంతో కన్నీళ్ళతో కొండలను
లోయలను తాకి వుప్పు సముద్రమైంది
సలపరిస్తున్న గాయాల బరువును చూసి
పచ్చగా వాలిన వొక తడిలేపనం కరిగాక
మొలిచే ప్రాణమేదో మళ్ళీ కళ్ళతో చూడలేక పోతోంది
4.
కొత్త చివుళ్ళలో కాలిపోతున్న దేహానికి
తీరిగ్గా పాఠాలు వల్లెవేసే పురిటి నొప్పులను
వొక నడకలో మరణించిన వొందల దృశ్యాలను
వొకేసారి చూడలేని చేతకానితనపు కళ్ళజోడులతో
పరిధుల అవధులు మాత్రమే గుర్తొచ్చే
సంస్మరణలు కొన్నీ
5.
అన్నీ వర్ణాలను కిందుగా పరుచుకొన్నాకనే
అస్పష్టంగా మెరిసిపోతున్న బంగారు దిగులేదో
కక్కేసిన యెండుటాకులు ఫళఫళ రాలిపోతుంటే
దాచుకోవాలనుకొన్న మృత్యువును వొక చెట్టై నిండుగా మోసి
యెండకూ వెన్నెలకూ చివరి వరకు వేచి చూసి వాటి చివర్లలో
మళ్ళీ మళ్ళీ బధ్ధలైపోతున్న విశ్వపు ముక్కల విలీనం కోసం ...వొక ప్రతీక్షలో
యింకా చనిపోతూనే వున్న...
వెలిగించీ ఆర్పేస్తున్న స్వప్నంలో
----------------------------------------
1.
యీ సాయంత్రం ....
మసి మసిగా దీపపు వొత్తి పొగలో ...
కొంగల తెల్లరెక్కల వెలుతురు రాలుతుంటే
గూటికి చేరే దారిలో యెదురు గాలిలో
యీతాడుతూ ..
నీలపు అవని పలుచని తెల్లచీరలోకి
నల్లని కాకుల గుంపొకొటీ లోనకెళుతూ...
2.
యీ కొమ్మలపై
రెండు పక్షుల సరాగ సంభోగాలు
యీ రోజు పనికెళ్ళిన తల్లి కోసం
బొరియాల్లో నుంచి తొంగిన తలలు
మళ్ళీ వస్తానన్న స్నేహితుడెవరో
పచ్చని పొలాల్లో వేసవిని జయించాడు
నా వాళ్లు రాలేదని నిదుర పోయిన
యిష్టం ...యింకా మేల్కొనలేదు
3.
యీ చెరువు కట్టపై
రాతిరి కురిసిన వెన్నలతేమను తాగిన
కైపులో యింకా మేల్కొనని పూలు
యీ వేసవి దాహాన్ని తీర్చేందుకు
వుదయపుపిట్టల కోసం మకరందాలతో
మేల్కొంటాయి కువకువల మొదటి కంఠాలకే..
తెల్లేటి కుందేలు వేర్లబొడిపెలలో తేమను జుర్రుకుంటూ...
4.
చీకటి రాతిరిలో...
యెదురీద యీదీ కొంగలు కాకులు
శ్వాసలను పొగొట్టుకొంటాయి
కొమ్మ విరిగి రెక్కల గాయాలతో
పక్షులు యెగరలేక రోదిస్తుంటాయి
తల్లికోసం యెదురు చూస్తున్న పిల్లలు
ఆకలితో నిదురపోలేక దొర్లుతూనే
గతి తప్పిన భ్రమణంతో యెంతకీ రానీ
చందమామ కోసం చూసీ చూసీ...
పూలు చీకటి వేడితో వాడి వాడి రాలుతూ
వొఠిపోయిన చెట్టువేర్ల బొడిపెలలో
నెత్తుర్లను జుర్రుకోలేక దాహాల్ని వొదిలి
5.
కొన్ని గంటల తరువాతి స్పృహలో
నన్ను నేను కోల్పోతున్న ప్రాణంలో
శూన్యరహితపుశూన్యంలో ...
వొంటరిగానే...
వెంటనే ...
యెవరు చూడలేక కైపించిన క్షమార్హత
-----------------------------------------------
1.
నీవెవరో వర్షించిన కొన్ని క్షణాలు మరిచాకా
ప్రతి అడుగులో రెండు భుజాల యెరుపేదో
పైపైకి వాలిపోతూ వెంబడిస్తూనే నిర్వికల్పకంగా
రుతురీతులను మరచిన యే సింధూరాన్నో
యెక్కవలసిన దేహాంతర అగాధాలన్నో
లిఖించాల్సిన వో మూగ సంకేతాలనో
2.
నిరాభావంగా రాల్చేసుకొంటున్న కొన్ని సిగ్గుల్ని
మోదిత మోముల్లో చిగురించక ముందే
పగిలిపోతున్న అలిఖిత స్వప్నలిపులన్నీ
జలజలరాలే చినుకులలో కన్నీటి
చారికల్లా కరిగిపోతూ
వొకే గుమ్మానికి అంటుకున్న వేల పూల వుదయాలెన్నో
యింకా చేరని నిండు వో అనిబధ్ధ
శుధ్ధాత్మకు ముందే నిద్ర లేపిన మేల్కొల్పులా
ఢంకార ఝంకారపు మోహావేశంగా
ఆవహించిన ధ్వనులన్నీ
నిశబ్దంగా అశబ్దమై మోగుతూనే వున్నాయి...
3.
తడిలా యింకిపోతున్న వో వృక్షపు ఆశలో
యెన్ని ఛాయలో నిస్వతంత్రంగానే పూస్తుంటాయి
చేతులలో నుంచి రాలిపోతున్న మట్టిని
ఆపుకోలేనంత వంతెనలేవో తెగిపోతున్నట్టు
చూస్తూనే నిలిచిపోయే కొన్ని సాయంత్రాల్లో అవే వర్ణాల్లో
ప్రతిబింబించలేని ఆత్మలు వేలల్లో
పసరవేది చూర్ణాన్ని కళ్ళచుట్టూ పూసుకొన్నాక కూడా....
4.
చీకట్లలో తొడుగులను వొలవలేక
వుల్లిపాయ పొరల్లా మళ్ళీ మట్టి ప్రేమ
వొకే అలను మళ్ళీ మళ్ళీ కోరలేకనే
సముద్రం కొత్త అలలను పుట్టిస్తూ
జీవించలేని బతుకుల మరణాలను
విముక్తించకని కొన్ని క్షణాలను మోసి
కనిపించక ముందే ఆవిరైపోయే శీతల భయాలు వర్షాల్లో కరిగి ధైర్యాల్ని ముంచేసాయి...
వొక రాతిపై యిప్పటికీ గాయస్రావమే
----------------------------------------------
1.
జీవితం నత్తిగా రెండు కొసలలో
పాకే కొలమానపు కాలం వినిపించదు
వుదరం నిండని శ్వాసలో నీ వంతుగా
లోకం పోకడలకు దద్దుర్లు వొచ్చేసీ
కాంతులు రాలిపోయే నక్షత్రాలయ్యాక
ఖననం కాలేని శవపు ఛాయలమయ్యాం
2.
పాత గుడ్డల దేహాల నగ్నత్వం రహస్సించీ
దేహాలలో దేహాలను తొడుక్కోలేకనే
వొంటరి తలల తలపులను రాల్చేస్తూ
చేతులలో కలల మొండేలను వుంచుకొని
అనాదిగా వేదనా పొత్తాలను పఠిస్తూనే
3.
జలజల రాలే జలపాత బిందువుల్లా
కళ్ళతోనే కలల్లో కల్పనైందీ విధిలేక
వలవల రాలిన రెండు చుక్కల గాయాలు
అవి తడారిన చోట పొక్కులైన గురుతులు
బతుకంతా రెప్పలపపై రాతిని మోస్తూ
4.
నా కోసం నరకపు ద్వారపు తెరవబడ్డాయి
యీ గ్రీష్మపు గాలులలో వో సంభాషణ
దీని మధ్యలోని మౌనం వజ్రమై మెరిసెను
మరో పాత ఫోనులోంచి పాత పుస్తకాల గంధం
సిల్వర్ ఫిష్ విన్యాసాలు అదొక జైలు శిక్షలా
5.
మళ్ళీ మళ్ళీ పరుగెందుకో అక్షరాల వెంట
శాంతిని యివ్వలేని యీ వచనాలెందుకో
వో ప్రేమికుడి అనిద్రా రాత్రులు
వో తండ్రి రేపటి ఆకలి ఆలోచన
లేచిపోవాలనే ఆకర్షణలో యవ్వనం
కాన్సర్ రోగి చివరి క్షణాల్లోని చూపు
మీసాలోడు డబ్బు కోసం ఆరాటం
యీక్షణం...సర్వం...అన్నీ ...
రూపాతరమౌతూనే నిరంతరం
దర్శించలేని నిర్వేదనపు చేతులు
-------------------------------------------
1.
యెప్పట్నుంచో యిష్టపడిందేదో చంపేస్తోందీ
ప్రేమ పేరుతో కోరుకున్నదేదో గోడైందీ
దివారాత్రములన్నీ పోగేసుకున్న తీరొకటి
సంలీనించలేని దేహాలన్నీ శుష్కించిన ఆశతో
వొకానొక మెలితిరిగిన చీకటిలో అనంత ప్రతీక్షలో....
2.
మనో చిత్రాలన్ని అంతిమ యెదురు చూపై
లోలోనే
మృత్యువెప్పుడో నేలరాలిన అంతిమ శ్లోకమై
దాహంతో నిండిన పాత్రలు యెడారి పుష్పకోరికైంది...
దేవుడి కాలిగాయంపై లేపనం కోసం వృక్షరసమై
సప్తలవణాలైన కాంతులన్నీ శిలలై అమ్ముడౌతూ..
3.
నిద్రలోని అర్థకవలలైన కలలన్నీ మేల్కొన్నప్పుడూ
మళ్ళీ పోగేసుకొన్న దినాంకాలన్నీ కక్కేస్తూ
రాతలన్నీ ఖాళీలౌతున్న శూన్యకేంద్రంలో
వొక బూడిదైన సంధర్భాన్ని యేకరవుపెట్టి
పెదాల ద్వారాలనూ కృత్రిమంగానే తాళాలేసానూ...
4.
నాలోంచి యెప్పుడో యెగిరిన పక్షులు
పొదుగులను మరిచిన గుళ్ళూ యిప్పుడు
గణించలేనితనంలో మళ్ళీ అంకెల గోలేదో
మత్తెల్లిన మృత్యు మందహాసపు ధూళిలో
తంత్రాత్మక సంభోగమైనట్టు వొక మూగ దుఖం
5.
విశ్రమించని సర్పపు నీడలైన కొన్నీ రహదారులు
పదే పదే కొంత దేవదారాకులను తాగీ తాగీ
మళ్ళీ గాయపడ్డ ఆ దేవుడి మరో గాయం కోసం
యే పసరును యివ్వలేని మాదకతను పులుముకొన్నాక
యెవరిని ప్రతీక్షంచని చూపై ప్రవేశించింది నాలో...
మనస్కరించని వన్నెలలో
--------------------------------
1.
యిప్పటికి
నేనూ నువ్వుల వెలుగు నీడల్లో
బల్లి స్పర్శనై వేలాడే స్పృహలో
నిరంతరం చూడని కలలై
భ్రమాత్మకంగా తిరుగుతున్న నేలపై
విడిపోతున్న నేను నీడనయ్యాను
నిలచిపోని నీ వెలుగులో...
2.
నిన్నటికి ...యింకా
వొక మెత్తని నూలు లాంటి సంభాషణ
మరొక్క సారి వేచి చూడని ఘటనైతే
అంత్యమే లేని అనాది శ్వాసలో
నిరంతరంగా లిపికి అందని
క్షణక్షణపు కణపు సజీవ ప్రాణంలో
వేలానుభవపు అదర్శితాల్ని మరచి
తరచి చూడని అంధకత్వపు చూపుతో
3.
రాయగలగితే..
చెట్టుకు వెలాడే సౌందర్యాల
రహస్య వునికి కోసం వేర్లను తవ్వి
ఆకలి మకరందాలను మరచి వాడు
సీతాకోకచిలుకల వర్ణాల్లో మైమరచి
అబంధ ఆనందాలను అంటించుకొని
అముద్రిత మరణాలనూ కరణాలను
తెగ్గోసిన నెత్తుటి ఛాయలపైన
తన ముద్రిత రంగులను పూస్తాడూ
4.
చివరికి...ఆగక
వొక ప్రాణాన్ని వొదిలితేనే
నీకు వేల మరణాలు అర్థం కాలేదూ
తోలు వొలిచిన నిశబ్దపు నొప్పిలో
కన్నీళ్ళను తాకే కొత్త లిపిలో
చదవలేనితనపు అలసటతో
అనాలోచిత దుఖమేదో
నల్లని మబ్బుల్లో మండే మెరుపైంది
5.
చివరాకకు
నువ్వు చూడలేని నీ మృత్యు నవ్వు
నిన్ను చూసుకొనే నీ దేహపు వీపు
అరచేతి ముద్రల్లో మెరిసే శూన్యం
దిగులు ముఖం యిరుక్కున్న శబ్దంలో
జీవన కపోతాలు గాయపడుతూ
స్వప్నపు రెక్కలను చాచి యెగిరెళ్ళి పోతూ
...
సవరించి ఆవరించిన రంగుల్లో
---------------------------------------
1.
వెనకెనకకు వెళ్ళి పోయే దృశ్యాలన్ని
మరో కాలపు జన్మ రహస్యాలై వుండి
అలా అకాస్మత్తుగా పగిలితే కాని
వో పెద్ద మండే కడుపు మంటనైతే కాని
ప్రతి నిద్దురలో వొక గాయాన్ని భరిస్తే కాని
రేపటికి రెక్కలు తొడుక్కొంటాయి నాలో
2.
హద్దులను చెరిపేసే వొక గుణపు జీవితమైనం
బలహీనంగా వీచే దీపపు వెలుగును కోరి
వొంగని తడి కాంతులన్నింటిని పరావర్తించి
అడవి బాటను పట్టిన సజీవ దారలను ఆహ్వానించి
చీకటి లోతులను తోడి దుఖ బురదను తీసి
యేడు అడుగుల గోతులలో దాగి మట్టై
మరచిపోతున్నప్పుడు...
3.
చిక్కగా కమ్మేసిన పచ్చటి నిశబ్దపు వురిలో
వేల గాత్రాలేవో సాపేక్షంగానే యిగిరిపోయాక
తెల్లని చుక్కల్లాంటి విశ్వమేదో కిందికి రాలి
యీసుళ్ళై క్షణంలోనే రెక్కలు రాలిన బతుకులా
మూర్ఛపోయిన అవ్యక్త అనుమానాలేవో
అందక చేజారిపోతున్న కొన్ని అదృశ్య
మార్మికతలేవో..మళ్ళీ మళ్ళీ.
4.
రంగులు వెలిసిపోయిన ఆకాశంలా
వో సంవేదనాహీనత స్మృతి చుట్టూ అల్లుకొని
మృత్యువు వరకు వేచిచూసే
అభాషకతలో అప్పుడే
ముక్కలు కాని వొక నేర్చిన అడుగు
నిలచి వుండును బొమ్మలా ...
యహ్ దర్ధ్ కిస్ జబాన్ కా హై
--------------------------------------
1.
వొక సంధర్భం యీ యిష్కే హకీకీ లో
మరో దృశ్యంలో వారంత అదృశ్యమౌతూ
అప్పుడే వో క్షణం నాతో సహా నఫ్స్ నశించి
మిలన్ ను దర్శించినంత పని రూహ్ లో
2.
మరో సంధర్భం గతం కానీయనంతగా
ప్రతి వుదయపు కొన్ని మెత్తని నడకలు
మెరిసిపోతున్న అన్ అల్ హఖ్ల నుదుర్లను ముద్దాడుతున్నాయి
సాలెగూడుపై వేలాడుతున్న వుదయం
రేపటికీ ప్రేమనే నింపుకొన్న దేహాలన్నీనూ
3.
ఆయన యిమామత్లో వ్యాపారం తెలీదూ
లక్ష్మయ్య చెంగన్నలు అతని రెండు భుజాలు
తను చేయలేనని సిధ్ధన్నకు భూమి యిచ్చాడు
ప్రేమగానో ప్రియంగానో నాలుగు మనసు మాటలంతే
అన్నీ మరచి సేమియాలు అతిరసాలు కలిసి మెలిసి ముద్దయ్యేవి
4.
భయానక నిశబ్దమేదో ఘోషిస్తోంది యిప్పుడు
దశాబ్దాలుగా పారుతున్న నెత్తుట్లో
మన ప్రతిబింబాలు మనల్నే ప్రశ్నిస్తూ
బతకాల్సిన లోగిళ్లే సమాధులౌతున్నాయి
5.
మాయమౌతున్నాడు మనిషిగా
తన సంప్రదాయ కిరీటాలను మోసి
గీసుకొన్న గీతల్లో వుద్రేకపు హోమమేదో
సంస్కృతుల పేర మళ్ళీ మనిషిగా చచ్చి
చీలికల జీవన రంగుల్లో సత్యాలను కప్పి
6.
యే సమూహపు వూపిర్లనూ యెన్ని సార్లు నొక్కిన
యీ చెట్టుకొమ్మలను యెన్నిసార్లు నరికిన
మళ్ళీ మళ్ళీ మొలకెత్తే తత్వపు వుత్సవంలో
అస్థిత్వపు అంధకారపు శిలల క్షితిజపు మూలల నుంచి
వో భయానక తుఫాను బయలుదేరింది
అది యే వెలుగులను మోసుకొచ్చిన
సూర్యుడినై కళ్ళు తెరవాలి
చంద్రుడినై ప్రేమ పంచాలి
వొక వాక్యం వెనుకటి నిశబ్దంలో
----------------------------------------
1
వొక వేసవి వయసులో
యెన్నో యెండల దాహాలు
పరుగెత్తెందుకో యెగిరేందుకో
వుదయపు నీడల గాలులతో
నత్తతో నల్లులతో నిశబ్దంగానే
ప్రయాణమైన వో తరాల నడకేదో
గుర్తించిన సవ్వడిని వెతుకుతూ...
2
మళ్ళీ మళ్ళీ పునరావృత్తం కాలేని
వో అంతరంగికపు వుబలాటంలో
వెన్నునూ విరిచేస్తున్న ఆనందమేదో..
యిష్టాశ్రయమైన చూపులు లోలోన
విప్పారిన పువ్వులై అల్లుకొన్న తీగై
మెడకింది పొలుసులను నిటారుంచి
కదిలే చేతివేళ్ళలోంచి జారే హాయినై
3
వొక సన్నని దారాన్ని మోయలేక నేనూ
నిర్మలపు వూబిలోంచి కారే నిల్వ నీరునై
నిర్మించకనే కూలిపోతున్న గూటికోసం
యెడారి దాహపు అడుగుల గురుతులను
మోస్తూనే ...తెల్లని మబ్బుల మోములో
నల్లని చుక్కలెప్పుడొస్తాయో నని
పచ్చని కలలతో నడుస్తూనే కరుగుతున్నా...
4.
యీ పదాలవతలి శూన్యంకోసం
నేనెప్పుడూ నడవని దారైననూ
వో ఆప్త పదంతో తడైన సంధర్భంలో
ఆత్మయానంలో పూర్ణ శోకమైనపుడు
తొలుచుకున్న పొరలు తెగిపోతుంటే
నను గెలిచిన యీ గోముతనమేదో
దారులు తెరిచింది శూన్యంలోనికి
5.
అక్కడ
సీతాకోక చిలుకలైన నాలోని వర్ణాలు
నను చుట్టేసిన పరిమళాల ఆత్మీయత
వెలుగు చీకట్ల నడుమ వో చిత్రమై నేనూ
గురుతున్న బాటల అలవాటును మరచి
నింపాదిని త్వరగతిని లేని వో కొత్త చలనం నాలో
మయూర చకోరాలెన్నో ఆ వనస్వప్నంలో
6.
పగిలిన కలలోకి చేరిన అనార్థ్ర నిద్రలో
ముక్కల కింది దుఖపరావర్తనంలో
సౌధలయ్యేందుకూ పగులుతున్న
జీవితాల వూసులను పటంపెట్టేందుకూ
నిన్న జన్మించిన వో స్వేద స్పర్శేదో
మూడు కూడళ్ళనూ యేకంచేసిందీ
వొక సౌంగధపు స్పర్శ
---------------------------
1.
వొకే పీటికలో మరణనివృతపు వువాచలా
పునర్మరణపు తలుపుల గొళ్ళెం తెరుచుకొన్నాక
యే నియమమో నీ చేతులలో మొలిచిన తడి మొలకలలోనుంచి
మండిన కళ్ళు రాల్చిన కరుణాశ్రవులు
అదృశ్యమయ్యాయి
2.
నిన్న గొంగళిలా మారిన వాన, బలంగా వీచని చీకటిలో
సకల ప్రాణులు తలదాచుకొన్న పొడి ప్రదేశంలో
వుప్పొంగుతున్న యే వుత్పాతాల తరంగాలో
దాటి తాకుతున్న మెలకువపు స్పర్శను ముద్దాడి కిందికి తలొంచిన కొండ
3.
వొకే వొక్కసారి పూసిన యీ వుదయపు పుష్పం
రాలిపోయిన పక్వాలను తనలోకే పొదుపుకొన్న నేల
ముసురుకొన్న రెక్కలకు బాణీలు వెతికి
నిక్కిన కొసలో ప్రతీక్షించే లేత పసిచిగురు
స్వర్ణ స్వేదనపు ప్రయాణంలో అయోగనిద్ర
4.
వుల్లాస జన్మల్లో భాషలే లేని వయసులో
ఆగని అడుగులలో ఆకాశం జలజల రాలి
తాజాగానే నిలుపుతున్న ప్రతి సుగంధము
విపరీత యెండ తరువాతి సాయం వర్షంలా
సుదీర్ఘమైన రాత్రుల జీవితాల్లో వొక దుఖం
మరిచి పోయే కలల్లో యెప్పుడూ రాని సూర్యుడు
తొలిచేసిన నవ్వులను పూసి
-------------------------------------
1.
వెళ్ళిపోతూ మేల్కొన్నట్టు మమతించి విరిగినట్టు
వయసూడిన వొకే క్షణం నేలకొరిగిన దేహం
రాత్రంతా కలసిపోయిన నిశబ్దమంతా బతికి
చివరి శ్వాసలో గుర్తుండే బాధేదో రెండు వేళ్ళ సంకేతమైంది
2.
యెన్ని రోజుల అసహనమో యీ పూట ఫలించినట్టే
కడుపు లోపలినుంచి యెవరో కూల్చేస్తున్నట్టు
తలవొంచిన వొక దైవమేదో పారిపోయినట్టు
కంఠతాయించిన శ్లోకం దేహంతో మరణించినట్టు
వొందల సార్లు కరిగించిన కండలను పునర్నిర్మించుకోలేక పోతూ
3.
కాలం చేసి కప్పుకున్న చల్లని వుమ్మడితనాలు
తీరాలను దాటించే ప్రయత్నపు వరుసలో
శోకించిన వో మయూరపు గాయం వెనుక
వొరదలా మారిన ఆత్మాలాపనల వొఠి చెవులన్నీ కరుగుతూ
తెలిసిన అరిచే వో ప్రేవు రెండో జాములోనే
దిగులుగా మూసిన రెండో చూపును కోల్పోతూ దేహం వొరిగింది మళ్ళీ
4.
కొసనీళ్ల లోతులను తాకే పాదాలు
లోతైన చేపను చూసేదెప్పుడో కదూ
పచ్చపచ్చగా పండించుకొనే కలల కలలను
గదులలోపల మొలకెత్తించిన కోరిక చస్తే
యే కన్నీరో అనువదించిన యీ యెత్తులు
యెదురీదీ యెదురీదీ వర్షప్రతీక్షగా మారిన
5.
అనూహ్యత లాటి నిద్రలొంచి దహనమైన
వొక వురుము వర్షించే లోయల్లో నేనున్నప్పుడు
తెగిపోతున్నప్పుడూ నిలుపుకొన్న అతార్కికపు సుఖమేదో నాలో
దేనిని చూపించలేని నిస్సహాయ నవ్వులను
యే పేరుతోనో అలా వేలాదీసాక కూడా...
అదను చూసి జనియించాకా
-------------------------------------
1.
ఆత్మలనుంచి వీడిపోతానని ముందే అన్న
వో దహజననపు అయోనిత్వ ఘీంకారమేదో
యేకరవు పెట్టే తపనను దాహంగా చూపి
మొరపెట్టు కొంటున్న. పొరుగుల బంకగా మారి
మననపు సులభ తీరికలో వొందల వ్యాగన్లను
తవ్విపోసే క్రమపు కంచెలు కొన్ని ముళ్లు మరిన్నీ ముడులు
2.
అవి వినూత్నంగా ఆకారాలు దాల్చే నలుపు
మనం మాత్రమే కోల్లగొట్టి కోల్పోతున్న చూపు
పాదాలన్ని తెగి దారులన్ని రక్తమోడే క్షమాపణలు
వొక తెలుపు చుట్టూ గోడకూర్చిన కొన్ని గడియారాలు
తీగలను పాకించాలని గింజల కోసం వేటాడం
3.
యే గాలో మోసుకొచ్చిన కొన్ని స్వేద జలాలు
కొండల కింది దయామయతను తవ్వుతూ
మళ్ళీ మోసిన వొక ఆయాసపు జననంలో
గాండ్రించిన అరుపులు జోళ్ళుగా
వేలాడుతూ
గదులన్నింటిని ఖాళీగానే నిప్పంటించుకొన్న
కొన్ని అనంతంతరాలు సమాధులలోని పలకయ్యాయి
4.
కొన్ని క్షణాలు శబ్దాల కోసం తెల్ల రక్తపు మీసమై
పదే పదే బట్టీ పట్టిన జోల పాటల వూయలలో
ఆకలించి నిదురపోలేని వో బెత్తెడు కదలికపు
నిరాకారమేదో
మాటలు లేని నీరసపు కేకలా మేల్కొన్న దహనపు దేహం
సర్వం అక్కడ శూన్యదేహాల సంగీతపు నీడలే
5.
యాచించక మిగిలిన కొన్ని కొలతలలో
అదే వొడుపు అదే నీడ మళ్ళీ పరుగెత్తిపోయాక
కొండక్కెతూ జారిపోతున్న పాదాల మోపులన్నీ
లోయలలోని చీకటి రహస్యన్వేషణలోనే వున్నా
తలొంచిన నడక బొడ్డుపేగుకైన గాయాన్ని చూసి
సహజీవ సర్పన్యాయ సంతులత కోసమే
తాతిమ్మ పత్తి మూటల బరువును తూచాయి
మళ్ళీ అదే దహజననం అయోనిత్వ ఘీంకారం
No comments:
Post a Comment